quarta-feira, novembro 28, 2007

España: ¿hacia la III República?

A los latinoamericanos nos unen muchos lazos con España. Digo: con la España que no es de pandereta. O sea, con todos los pueblos de la península ibérica (los portugueses, inclusive), pues no todos por allá se sienten “españoles”.

Las angustias de los pueblos ibéricos han sido y son las nuestras. Y vaya si no que, del Bravo al Plata, así empezó el inconcluso debate de nuestra primera independencia. En América triunfó el ideal republicano que en España fracasó en dos ocasiones (1875 y 1939). Pero en ambas latitudes también fracasó el federalismo, que a sus naciones les hubiese dado coherencia y sentido.

Seguir lendo (Via La Jornada)

domingo, novembro 04, 2007

Axuda

Como podedes ver, intentei pór um quadro de procura de google na barra lateral, mas como nom sei nada de maquetaçom de páxinas web, o resultado é muito triste. Alguem pode axudar-me com isto? Muito obrigado.


Como pueden ver, intenté poner un cuadro de búsqueda de google en la barra lateral, pero como no sé nada de maquetación de páginas web, el resultado es muy triste. Alguien me puede ayudar con esto? Muchas gracias.

Rodríguez Zapatero, responsable del fracaso en el diálogo con el País Vasco

Entre España y el País Vasco no puede hablarse solamente del peligro de un choque de trenes. “El choque de trenes ya existe”, advierte el abogado Joseba Agudo Mancisidor, defensor de presos políticos e integrante del Movimiento por la Amnistía, quien señala que una eventual sentencia de cárcel contra el presidente de la comunidad autonómica Juan José Ibarretxe, en un proceso iniciado por Madrid y que podría costarle más de dos años de cárcel, “es solo un eslabón en la larga cadena de actos de irrespeto al pacto autonómico”.

Seguir lendo (Via La Jornada)

quinta-feira, outubro 18, 2007

Todos Somos Aduaneiros Sem Fronteiras





Pensaria-se que os escritores seriam os primeiros em defender a liberdade de expressom, mas nom é o caso se se trata da lamentavelmente conhecida Iolanda Castanho de quem nom direi rem, nom vaia ser que me demande por calúnias. Pois por culpa desta personagem, um dos blogues referentes da blogósfera galega, Aduaneiros Sem Fronteiras -de quem xa publicara alguma entrada-, fechou há ums dias ante ameazas dum avogado por inxúrias à chamada escritora. Como a blogósfera é muito irritável e aquí ninguém fica calado, agora Todos Somos Aduaneiros Sem Fronteiras graças à labor de Andrés Milleiro. Pois iso, acá um blogue mais que se une à causa.

(Via Vieiros)





Se pensaría que los escritores serían los primeros en defender la libertad de expresión, pero no es el caso si se trata de la lamentablemente conocida Yolanda Castaño de quien no diré nada, no vaya a ser que me demande por calumnias. Pues por culpa de este personaje, uno de los blogs referentes de la blogósfera gallega, Aduaneiros Sem Fronteiras -de quienes ya publicara alguna entrada-, cerró hace unos días ante amenazas de un abogado por injurias a la llamada escritora. Como la blogósfera es muy irritble y aquí nadie se queda callado, ahora Todos Somos Aduaneiros Sem Fronteiras gracias a la labor de Andrés Milleiro. Pues eso, acá un blog más que se une a la causa.

(Vía Vieiros)

terça-feira, outubro 16, 2007

The Boss fai amigos

O Xefe é xefe onde sexa, mas com esta companhia coido que nom poderia pedir nada mais. Xa conhecedes a minha fascinaçom por Arcade Fire, así que o vídeo, malia a sua calidade, paga muito a pena só por escuitar esta maravilha. Disfrutade.

El Jefe es jefe donde sea, pero con esta compañía creo que no podría pedir nada más. Ya conocen mi fascinación por Arcade Fire, así que el video, a pesar de su calidad, vale mucho la pena sólo por escuchar esta maravilla. Disfrútenlo.


segunda-feira, outubro 15, 2007

Portugaliza



Presento-vos Portugaliza. Opinade da proposta. Polo menos a bandeira é muito bonita, nom?


Les presento Portugaliza. Opinen de la propuesta. Por lo menos la bandera es muy bonita, ¿no?

Via

sábado, outubro 13, 2007

Monarquía y Democracia en España

La casa real de los Borbones es la única cuyos imperios ganados sobre la base de la usura, el expolio, el sometimiento y la violación de los derechos de los pueblos de la vieja Hispania y sus colonias fue restaurada en el siglo XX. En tanto institución política, es parte de un pasado antidemocrático cuyas formas de ejercicio del poder no están acordes con el despliegue de una ciudadanía plena. Pensar en un jefe de Estado vitalicio de renovación hereditaria fuera de la ley, como es el caso español ya que sigue sin jurar la Constitución que se firma en las cortes constituyentes el 6 de diciembre de 1978, es un contrasentido.


Seguir lendo (Via La Jornada)

sexta-feira, outubro 12, 2007

Estimado Señor Rajoy

Isto é o que eu guardo no meu coraçom. Espero que sexa do seu agrado dentro da grande naçom que é Espanha. (Via 1, 2 e 3)


Esto es lo que yo guardo en mi corazón. Espero que sea de su agrado dentro de la gran nación que es España. (Vía 1, 2 e 3)





sábado, outubro 06, 2007

Vivamos como galegos

Gadis é uma tenda de autoserviço muito conhecida na Galiza e há ums dias sacou uma campanha publicitária que tivo muito êxito, sobre todo na rede. Tem o seu punto, mas coido que o melhor é que vos o miredes e opinedes. O que nom se pode negar é que boa parte da essência do bo galego está bem recolhida na publicidade. Velaquí o link:

Vivamos como galegos


Gadis es un supermercado muy conocido en Galiza y hace unos días sacó una campaña publicitaria que tuvo mucho éxito, sobre todo en la red. Tiene su encanto, pero creo que lo mejor es que ustedes lo miren y opinen. Lo que no se puede negar es que buena parte de la esencia del buen gallego está bien recogida en la publicidad. Aquí está el link:

Vivamos como galegos

quinta-feira, outubro 04, 2007

Free Burma!

Nom é a única causa pola que cómpre luitar, mas é a de hoxe.


No es la única causa por la que hay que lucha, pero es la de hoy.



Free Burma!



Liberdade a Birmânia!!
¡¡Libertad para Birmania!!
Free Burma!!

Bad Guys

Como era? Os malos sempre ganham ou os malos sempre perdem? Nom o tenho nada claro. Alguém pode-mo lembrar?

¿Cómo era? ¿Los malos siempre ganan o los malos siempre pierden? No lo tengo nada claro. ¿Alguien me lo puede recordar?

domingo, setembro 23, 2007

Muere Marcel Marceau




Ainda lembro a impagável oportunidade que tívem há xa muitos anos de ver a este xenial mimo no Xardín Botánico em Xalapa. Coido que o melhor que podo dizer deste xénio é que eu tinha um medo irracional a toda persoa que tivera a cara pintada e, fronte ao grande Marceau fiquei completamente abraiado pola sua habilidade e esquecim por completo o meu medo. Marcha um xenio mais da arte do século XX. Malos tempos correm ao perder a tanta xente de tanto valor artístico. Muito obrigado por me sandar do meu medo, Maestro.





Aún recuerdo la impagable oportunidad que tuve hace ya muchos años de ver a este genial mimo en el Jardín Botánico en Xalapa. Creo que lo mejor que puedo decir de este genio es que yo tenía un miedo irracional a toda persona que tuviera la cara pintada y, frente al gran Marceau quedé completamente asombrado por su habilidad y olvidé por completo mi miedo. Se marcha un genio más del arte del siglo XX. Malos tiempos corren al perder a tanta gente de tanto valor artístico. Muchas gracias por curarme de mi miedo, Maestro.

sexta-feira, setembro 14, 2007

The 80's are back, e também em Latinoamérica

E a prova disto é a estética deste vídeo da xenial Javiera Mena no seu novo single "Al Siguiente Nivel". Disfrutade-o.


Y la prueba de esto es la estética de este video de la genial Javiera Mena en su nuevo single "Al Siguiente Nivel". Disfrútenlo.


terça-feira, setembro 11, 2007

11 de Setembro

Tenho a firme conviçom de que há um 11 de setembro que nom se deve esquecer baixo ningum motivo ou circunstância. A memória histórica é um bem muito prezado que os povos devem guardar com muito ciúme.


Tengo la firme convicción de que huy un 11 de septiembre que no se debe olvidar bajo ningún motivo o circunstancia. La memoria histórica es un bien muy preciado que los pueblos deben guardar con mucho celo.


sexta-feira, setembro 07, 2007

O melhor vem em tamanhos pequenos




E uma boa proba é esta coleçom de fotografias onde nos podemos deleitar co maravilhoso mundo dos insetos e a sua incrível composiçom que muitas veces nom apreciamos por ser tam diminuta. É igual, que para isso está o zoom e as fotografias de alta resoluçom. Esta coleçom é russa, mas poderia ser de calquera xardim de aqueles que tedes a sorte de ter um. Disfrutade.



Y una buena prueba es esta colección de fotografías donde nos podemos deleitar con el maravilloso mundo de los insectos y su increíble composición que muchas veces no apreciamos por ser tan diminuta. Es igual, que para eso está el zoom y las fotografías de alta resolución. Esta colección es rusa, pero podría ser de cualquier jardín de aquellos que tienen la suerte de ter uno. Disfruten.

Outra sobre o governo de "esquerda" e a realidade

O lóxico seria que um governo que se chama de esquerda se preocupara pola cultura e a educaçom, mas neste pais tam ráncio esse tipo de princípios nom valem e a verdade é que a cultura tem um inimigo case tam forte nos socialistas que no governo da extrema direita. A Sala Capitol, o melhor centro de concertos do noroeste peninsular, anuncia que fechará as suas portas, por que vai ser, por problemas co governo de Compostela como foi no caso da Sala Yago e a Sala Galán. Alguma mais?


Lo lógico sería que un gobierno que se llama de izquierda se preocupara por la cultura y la educación, pero en este pais tan rancio ese tipo de principios no valen y la verdad es que la cultura tiene un enemigo casi tan fuerte en los socialistas que en el gobierno de la extrema derecha. La Sala Capitol, el mejor centro de conciertos del noroeste peninsular, anuncia que cerrará sus puertas, por qué va a ser, por problemas con el gobierno de Compostela como fue en el caso de la Sala Yago y la Sala Galán. ¿Alguna más?

Xunta da Galiza de esquerdas?

Atopando personaxes coma o exsecretário xeral da Vicepresidência, Antonio Losada, um pode-se perguntar se o mudamento do governo na Xunta realmente foi cara à esquerda. Que se pode esperar de governos que contam entre os seus membros de persoas coma este senhor? Polo menos podemos agradecer que renunciara (ou que fora cessado, para o caso é o mesmo). E, a estas alturas, podemos dizer que a Xunta melhora respeito à de Fraga, mas nom muito...

Losada: "No queremos ni un solo plano del vicepresidente en los telexornais"


Encontrando personajes como el exsecretario general de la Vicepresidencia, Antonio Losada, uno se puede preguntar si el cambio del gobierno en la Xunta realmente fue hacia la esquerda. ¿Qué se puede esperar de gobiernos que cuentan entre sus miembros de personas como este señor? Por lo menos podemos agradecer que renunciara (o que fuera cesado, para el caso es lo mismo). Y, a estas alturas, podemos decir que la Xunta mejora respecto a la de Fraga, pero no mucho...

Losada: "No queremos ni un solo plano del vicepresidente en los telexornais"

domingo, agosto 19, 2007

Cartóns sobre a Igrexa





O Vaticano ataca a Amnistia Internacional por esixir lexislar o aborto em caso de violaçom mentres protexe pederastas. E se fora pouco, a Igrexa Católica, mediante os arcebispados, ataca aos seus fieis simplemente por nom estar de acordo com todo o que decidem. Claro, isto é como se fora sermom: aquí nada se pom em dúvida. Duvido muito que cando Cristo dixo "deixade que os nenos se acheguem a min" se referia a isto. Seguro que está a se revolver na sua cruz.





El Vaticano ataca a Amnistía Internacional por exigir legislar el aborto en caso de violación mientras protege pederastas. Y si fuera poco, la Iglesia Católica, mediante os arzobispados, ataca a sus fieles simplemente por no estar de acuerdo con todo lo que decidan. Claro, esto es como si fuera sermón: aquí nada se pone en duda. Dudo mucho que cuando Cristo dijo "dejen que los niños se acerquen a mí" se refería a eso. Seguro que está revolviéndose en su cruz.

La Calzada de los Gigantes





Sempre me fascinou este lugar em Irlanda (ainda que nom tívem a oportunidade de ir em persoa), sobre todo polo feito de que todo isto fora produzido de xeito natural. Fogonazos, como é o seu costume, mostra-nos este maravilhoso lugar e um pouco da sua formaçom dende uma perspectiva científica e outros fenômenos semelhantes.


Siempre me fascinó este lugar en Irlanda (aunque no tuve la oportunidad de ir en persona), sobre todo por el hecho de que todo esto fuera producido de manera natural. Fogonazos, como es su costumbre, nos muestra este maravilloso lugar y un poco de su formación desde una perspectiva científica y otros fenomenos semejantes.

Se o meu blogue fora uma planta seria así




E se queredes saber como se veria o vosso, ide a esta páxina e mirade o que há. Isso si, nom se di como se crea a planta, así que podedes fazer alguma proposta ao respeito.


Y si quieren saber como se vería el suyo, vayan a esta página y vean lo que se les ofrece. Eso sí, no se dice cómo se crea la planta, así que pueden hacer alguna propuesta al respecto.

sábado, agosto 11, 2007

Young Folks

Com esta cançom nom há dia a bondo malo como para nom sorrir e pensar em todo o bo que há nas cousas mais sinxelas da vida. Só cómpre fazer uma cousa: silvar a tonada e sair a dar uma volta. Peter, Björn & John iluminam o inverno mais fechado.


Con esta canción no hay día suficientemente malo como para no sonreír y pensar en todo lo bueno que hay en las cosas más sencillas de la vida. Sólo hace falta hacer una cosa: silbar la tonada y salir a dar una vuelta. Peter, Björn & John iluminan el invierno más cerrado.


quinta-feira, agosto 09, 2007

Medo, sentide medo




Há uma nova alarma social na rede polo recente descubrimento da verdadeira natureça do "Empleado de Murdoch", antes conhecido como José María Aznar (xa sabedes, ese senhor que se fazia chamar presidente e que tem muitos amigos tam agradáveis). Parece ser, segundo se pode ler em Disculpas Aceptadas, que em realidade é um robot programado para conquistar o mundo fazendo-se passar por político, esperto em economia, assessor de trasnacionais ou o que faga falha para conseguir os seus obxectivos. Teremos que organizar um fronte para o deter. Nom vos preocupedes, nom lhe será doado lograr os seus obxectivos.


Hay una nueva alarma social en la red poe el reciente descubrimiento de la verdadera naturaleza del "Empleado de Murdoch", antes conocido como José María Aznar (ya saben, ese señor que se hacía llamar presidente y que tiene muchos amigos tan agradables). Parece ser, según se puede leer en Disculpas Aceptadas, que en realidad es un robot programado para conquistar el mundo haciéndose pasar por político, experto en economía, asesor de trasnacionales o lo que haga falta para conseguir sus objetivos. Tendremos que organizar un frente para detenerlo. No se preocupen, no le será fácil lograr sus objetivos.

Saudade Comunista








Si, si, sei que o comunismo nom foi todo o positivo que algúms dim, mas depois de ver estas fotos, parecera que na URSS a xente nom deixava de sorrir e de passar-o em grande. Todo era divertido: ir à guerra, ao espaço, ser lenhador, trabalhar na manufatura, conquistar o polo mas, sobre todo, ir às exposiçóns culturais do Estado Onipotente que dava a benvida a todo artista incompreendido na sua terra. Que tempos aqueles... Sentide a saudade comunista (via English Russia).


Si, si, sé que el comunismo no fue todo lo positivo que algunos dicen, pero después de ver estas fotos, pareciera que en la URSS la gente no dejaba de sonreír y de pasarlo en grande. Todo era divertido: ir a la guerra, al espacio, ser leñador, trabajar en la manufactura, conquistar el polo pero, sobre todo, ir a las exposiciones culturales del Estado Omnipotente que daba la bienvenida a todo artista incomprendido en su tierra. Qué tiempos aquellos... Sientan la nostalgia comunista (vía English Russia).

Vivir com 130 gatos?





E que se podera fazer com 130 gatos? Se queredes saber a resposta, visitade este pequeno piso em Moscú. As almas caritativas sempre guardam surpresas. (Via English Russia)


¿Y qué se podrá hacer con 130 gatos? Si quieren saber la respuesta, visiten este pequeño departamento en Moscú. Las almas caritativas siempre guardan sorpresas. (Vía English Russia)

Estradas ao límite





Alguma vez pensastes no mal estado das estradas polas que tendes que transitar cotidiamente? Pois estades a vos queixar por nada. Via Fogonazos atopamos um encrave nos Alpes que, ademais de ter uma perigosidade e espectacularidade incríveis, tivo, no seu momento, uma importância estratéxica muito importante por estarem na fronteira entre Áustria, Suíça e Itália. O Paso do Stelvio, impressiona por mil motivos. E se queredes ver mais, visitade Amazing Filtered Things onde atoparedes mais exemplos deste tipo de estradas que fai que nos sintamos mais seguros nas nossas autovias.


¿Alguna vez pensaron en el mal estado de las carreteras por las que tienen que transitar cotidianamente? Pues están quejándose por nada. Vía Fogonazos encontramos un enclave en los Alpes que, además de tener una peligrosidad y espectacularidad increíbles, tuvo, en su momento, una importancia estrategica muy importante por estar en la fronteira entre Austria, Suiza e Italia. El Paso del Stelvio, impresiona por mil motivos. Y si quieren ver más, visiten Amazing Filtered Things donde encontrarán más ejemplos de este tipo de carreteras que hace que nos sintamos más seguros en nuestras carreteras.

terça-feira, julho 31, 2007

Adiós, Michelangelo Antonioni




Parece ser que a mala racha entre os grandes do cinema nom remata. Hoxe temos que lhe dizer adeus a outro dos grandes do cinema europeio. Michelangelo Antonioni morreu à idade de 94 anos na sua Roma querida. Este blogue, e todo o cinema a nivel mundial, nom pode fazer outra cousa que estender o luto ante este passamento. Tristeza, si, mas também agradecimento por tantas xóias. Obrigados pola tua obra.


Parece ser que la mala racha entre los grandes del cine no termina. Hoy tenemos que decirle adiós a otro de los grandes del cine europeo. Michelangelo Antonioni murió a la edad de 94 años en su Roma querida. Este blog, y todo el cine a nivel mundial, no puede hacer otra cosa que extender el luto ante este fallecimiento. Tristeza, sí, pero también agradecimiento por tantas joyas. Gracias por tu obra.

segunda-feira, julho 30, 2007

Fallece Ingmar Bergman




Hoxe este blogue está de luto. Morreu Ingmar Bergman, seguramente um dos melhores cineastas de todos os tempos. Descanse em paz.

Hoy este blog está de luto. Murió Ingmar Bergman, seguramente uno de los mejores cineastas de todos los tiempos. Descanse en paz.

Consulta Verde: Éxito

Segundo leo em La Jornada, a consulta verde feita onte no Distrito Federal recibiu um apoio abrumador na maioria das perguntas pranteadas. Agora só cómpre esperar que o governo capitalino ponha em prática as propostas apresentadas à sociedade e aceptadas por esta. Penso que os avances a nivel social e ecolóxico na capital mexicana som muito positivos. A minha dúvida é cando esta política positiva empeçará a se notar no resto do pais. Seguramente haverá que lhe perguntar ao pseudo-presidente. Pobrinho, tanto no que pensar...


Según leo en La Jornada, la consulta verde hecha ayer en el Distrito Federal recibió un apoyo abrumador en la mayoría de las preguntas planteadas. Ahora sólo hace falta esperar que el gobierno capitalino ponga en práctica las propuestas presentadas a la sociedad y aceptadas por ésta. iPenso que los avances a nivel social y ecológico en la capital mexicana son muy positivos. Mi duda es cuándo esta política positiva empezará a notarse en el resto del país. Seguramente habrá que preguntarle al pseudo-presidente. Pobrecito, tanto en que pensar...

domingo, julho 29, 2007

Que difícil é ser presidente

E como a xente de Greenpeace pensa que para axudar a natureza antes cómpre axudar também ao home, fixerom um vídeo no que lhe mostram ao pseudo-presidente de México, Felipe Calderón, como fazer para cuidar do ecossistema com responsabilidade (que parece que nom o tem muito claro). É muito educativo e clarinho, así que coido que pode ser de muita utilidade para todo aquel que tenha alguma responsabilidade em relaçom coa ecoloxia. Disfrutade e difundide o vídeo. (Obri a Lucía polo link).


Y como la gente de Greenpeace piensa que para ayudar a la naturaleza antes es necesario ayudar también al hombre, hicieron un video en el que le muestran al pseudo-presidente de México, Felipe Calderón, como hacer para cuidar del ecosistema con responsabilidad (que parece que no lo tiene muy claro). Es muy educativo y clarito, así que creo que puede ser de mucha utilidad para todo aquel que tenga alguna responsabilidad en relación con la ecología. Disfruten y difundan el video. (Gracias a Lucía por el link).


Parabéns, Jonás!

Onte atopei uma nova muito boa: A opera prima de Jonás Cuarón será proxectada em Valência, na Semana Internacional da Crítica, foro pensado para cineastas novos que empéçam a sua traxetória. Dá-me muito gosto e espero que este sexa o començo duma carreira muito longa e esitosa. Nora boa, Jonás, e saudos dende a Galiza.


Ayer encontré una noticia muy buena: La opera prima de Jonás Cuarón será proyectada en Valencia, en la Semana Internacional de la Crítica, foro pensado para cineastas jóvenes que empiezan su trayetoria. Me da mucho gusto y espero que este sea el inicio de una carrera muy larga y exitosa. En hora buena, Jonás, y saludos desde Galiza.

quinta-feira, julho 26, 2007

Explosión en San Petersburgo

Acabo de ler neste link que houvo uma explossom em Sam Petersburgo, mas procurei nos médios e ainda nom atopei rem sobre isto. Espero que só sexa uma ardide para conseguir visitas, mas coido que tem mala pinta. Cómpre estar pendentes.


Acabo de leer en este link que hubo una explosión en San Petersburgo, pero busqué en los medios y todavía no encontré nada sobre esto. Espero que sólo sea un ardid para conseguir visitas, pero creo que tiene mala pinta. Hay que estar pendientes.


Actualizaçom: Por agora os médios no Estado Espanhol ainda nom dixerom nada, mas em México xa há uma nova (via La Jornada). Seica foi um gaseoducto.

Actualización: Por ahora los medios en el Estado Español todavía no dicen nada, pero en México ya hay una noticia (vía La Jornada). Aparentemente fue un gaseoducto.

terça-feira, julho 24, 2007

Capítulo 15: De como por segundo ano o Summercase foi o centro dos guiris em Barcelona


Arcade Fire e a inmelhorável escena canadiana


É muito normal que no primeiro ano um festival musical ponha todas as cartas sobre a mesa e traia aos melhores grupos que poida conseguir. Bem se di que a primeira impressom nom se esquece. Evidentemente nom me estranhou que o Summercase do 2006 tivera aos grupos e artistas que tivo. Um verdadeiro luxo sendo um festival que xurdeu da nada. Xa no seu momento, como lembraredes, fixem algumas entradas (1, 2, 3) respeito a esse veram de há xa um ano na cidade condal. Muito bo e com concertos maravilhosos, a verdade (nom todos, claro está, mas é normal cando há tantos grupos). Sinceramente, ao pensar em ir a um festival este ano, nom me parecia muito boa ideia repetir cê, mas o cartaz rompeu os meus reparos: PJ Harvey, Arcade Fire (xa tinha este desexo dende havia tempo), The Flaming Lips, James, The Jesus and Mary Chain e mesmo Bloc Party. Ademais, havia grupos também muito interessantes, ainda que com menos renome (quizais melhor así) como Jarvis Cocker, The Gossip, !!!, The Hidden Cameras e LCD Soundsystem. Em fim, que depois de todo rematei um ano mais em Barcelona passando calores no Summercase.


Flaming Lips: O Friquismo em Pleno

Para empeçar, podo dizer que os grandes artistas (ou grandes para min) nom decepcionarom. PJ Harvey demonstrou (estranhamente soa, sem grupo) que é uma grande. É certo que o público estava entregado de antemam, mas isso nom lhe quita mérito a um concerto valente e honesto, que fixo evidente que se trata duma das melhores representantes da escena alternativa contemporânea. PJ é grande, e ninguém que fora capaz de suportar a sauna na que se converteu a carpa S (péssimo isto por parte da organizaçom, ainda que foi subsanado o segundo dia) poderia dizer o contrario.


A volta de James

Arcade Fire também demonstrou que som muito mais que um grupo do momento e deixarom claro que tenhem uma proposta clara e que sabem perfeitamente como transmitir ao público o que querem dizer. Muito bem por estes quebequenses (evidentemente tomarom a sua postura dizendo que sabiam que isso nom era Espanha), presente e futuro do indie alternativo. Iso si, nom passou o do concerto de Paris. Coido que nom se quiserom arriscar co "sangue mediterrâneo". Seguramente estes dous concertos forom o melhor da fim de semana, ainda que houvo mais xoias no Summercase.


A Inventiva de Flaming Lips


The Flaming Lips, ainda que sem surpresas, derom um concerto redondo cumprindo coas expectativas e dando um concerto divertido e absolutamente friqui. Fixerom o que tam bem sabem fazer: dar um gram espectáculo com cançóns que conhecemos bem dende há tempo e que nom decepcionam. Eu xuraria que agradeciam cum "Gracias, Mickey" (o que tinha sentido porque o concerto empeçou co vocalista numa bola de hamster xigante sobre o público) ou coa sua variante "Gracias, Friqui" (também com sentido polos santa clauses, extraterrestres e o Capitam América que bailarom sem parar sobre o escenârio), ainda que a opiniom de outros presentes foi um mais tradicional "Gracias, Thank you" muito menos de acordo coa filosofia do grupo. A volta de James foi xustificada e o grupo deu todo como nos seus melhores anos co pretexto dum cd dos grandes êxitos polo que o concerto nom decepcionou a ninguém. Quizais o único negativo fora a incrível delgadeza de Jim (o vocalista). Alguém sabe se está enfermo? The Jesus and Mary Chain cumprirom co papel e derom um concerto redondo (também dando gosto a todos coa presentaçom dum cd de grandes êxitos) e evidenciarom que conservam todos os aspectos positivos (praticamente todos) e negativos (quizais uma aparência de apatia na interpretaçom que os caracterizou dende o princípio) que sempre tiverom. Por último, Bloc Party soou ao que soa nos cds: este si é um grupo do momento (como também Kaiser Chiefs) e tenhem cançóns muito boas que som uma verdadeira obriga ao baile mas a maioria som só de recheio e um concerto de hora e média xa é muito. É uma mágoa xa que o primeiro cd dos neoiorquinos é bo (coas suas excepçóns). Espero que só sexa uma baixada momentânea.
Jarvis Cocker, quem nom perdeu nada coa desapariçom de Pulp, cumpriu bem o exame sobre todo cum carisma de altura e sem dar concessóns aos seguidores de Pulp. Co cancioneiro do inglês abonda para um concerto de altos voos. The Gossip foi quizais a revelaçom do festival, nom tanto porque nom fora de se esperar o que fixerom sobre o escenârio, senom porque a resposta do público foi incrível. Em fim, que numa boa discoteca este grupo dá muito mais de si que Bloc Party, sem dúvida.




The Gossip Conquista Barcelona (1 y 2)


Mas também é o que podo dizer de !!!, só que neste caso a surpresa foi mínima porque xa som bem conhecidas as tolémias funk-punk deste grupo. Xenial posta em escena só coa sua presença e nada mais. LCD Soundsystem foi outro grupo que nom por bem conhecido deixou de sorprender. Se bem a noite era xa avançada (empeçou as 2:45) a carpa estava petada e o público entregado. Foi uma mágoa porque as 3:15 da manhã o corpo pidiou um descanso e tivemos que marchar sem rematar o concerto. Seguramente a surpresa do festival (positiva) foi The Hidden Cameras (dos que, acepto, nom sabia nada) cum pop bailável com muito ritmo e uma frescura que se agradeceu muito as 19:25, cando o sol ainda caia sobre as nossas cabeças.
Mas claro, também houvo decepçóns. Em primeiro lugar, os grupos que nom se puido ver: Delorean (grupo peninsular de electro-pop muito recomendável), por coincidir com Arcade Fire, e Mika (inglês aclamado pola crítica musical) quem cancelou por enfermidade. Editors confirmou que nom tenhem muito que ofertar (mais alá duma cópia de Interpol), Lily Allen sirviou só como música de fondo para muitas conversas mais interessantes e Air foi mal programado (as 12:40 nom há quem suporte o sedante pop dos franceses, ainda que sexa realmente bo noutro contexto) e sirviou para tomar uma sesta antes de seguir coa xornada que rematou despois das 4, trás escoitar outra decepçom: The Chemical Brothers cum ponchis-ponchis plano e sem novidade.
A experiência rematou confirmando um ano mais que o dos festivais é toda uma arte e que a experiência axuda a sobreviver estes maratóns com dignidade. Repetir em 2008? Melhor será esperar a ver que me ofertam daquela. Por agora deixo-vos com alguns vídeos e cando suba mais porei por aquí os links.


P.D. Guiris? Si, cada vez mais. Agora a xente dá por feito que todos falam inglês. Despois de várias malas experiências (xente muito desagradável) a minha postura foi nom falar inglês, ainda que o conheça bem. Xa está, párlame catalá.

Capítulo 15: De como por segundo año el Summercase fue el centro de los güeros en Barcelona


PJ Harvey: Maestra

Es muy normal que en el primer año un festival musical ponga todas las cartas sobre la mesa y traiga a los mejores grupos que pueda conseguir. Bien se dice que la primera impresión no se olvida. Evidentemente no me extrañó que el Summercase del 2006 tuviera a los grupos y artistas que tuvo. Un verdadero lujo siendo un festival que surgió de la nada. Ya en su momento, como recordarán, hice algunas entradas (1, 2, 3) respecto a ese verano de hace ya un año en la ciudad condal. Muy bueno y con conciertos maravillosos, la verdad (no todos, claro está, pero es normal cuando hay tantos grupos). Sinceramente, al pensar en ir a un festival este año, no me parecía muy buena idea repetir sede, pero el cartel rompió mis reparos: PJ Harvey, Arcade Fire (ya tenía este deseo desde hacía tiempo), The Flaming Lips, James, The Jesus and Mary Chain e incluso Bloc Party. Además, había grupos también muy interesantes, aunque con menos renombre (quizás mejor así) como Jarvis Cocker, The Gossip, !!!, The Hidden Cameras e LCD Soundsystem. En fin, que después de todo terminé un año más en Barcelona pasando calores en el Summercase.


Una Noche con Air

Para empezar, puedo decir que los grandes artistas (o grandes para mí) no decepcionaron. PJ Harvey demostró (extrañamente sola, sin grupo) que es una grande. Es cierto que el público estaba entregado de antemano, pero eso no le quita mérito a un concierto valiente y honesto, que hizo evidente que se trata de una de las mejores representantes de la escena alternativa contemporánea. PJ es grande, y nadie que fuera capaz de soportar el sauna en el que se convirtió la carpa S (pésimo esto por parte de la organización, aunque fue subsanado el segundo día) podría decir lo contrario.


La Fiesta de Bloc Party

Arcade Fire también demostró que son mucho más que un grupo del momento y dejaron claro que tienen una propuesta clara y que saben perfectamente cómo transmitir al público lo que quieren decir. Muy bien por estos quebecois (evidentemente tomaron su postura diciendo que sabían que eso no era España), presente y futuro del indie alternativo. Eso sí, no pasó lo del concierto de París. Creo que no se quisieron arriesgar con la "sangre mediterránea". Seguramente estos dos conciertos fueron lo mejor del fin de semana, aunque hubo más joyas en el Summercase.


La Inventiva de Flaming Lips

The Flaming Lips, aunque sin sorpresas, dieron un concierto redondo cumpliendo con las expectativas y dando un concierto divertido y absolutamente friqui. Hicieron lo que tan bien saben hacer: dar un gran espectáculo con canciones que conocemos bien desde hace tiempo y que no decepcionan. Yo juraría que agradecían con un "Gracias, Mickey" (lo que tenía sentido porque el concierto empezó con el vocalista en una bola de hámster gigante sobre el público) o con su variante "Gracias, Friqui" (también con sentido por los santa clauses, extraterrestres y el Capitán América que bailaron sin parar sobre el escenario), aunque la opinión de otros presentes fue un más tradicional "Gracias, Thank you" mucho menos de acuerdo con la filosofía del grupo. La vuelta de James fue justificada y el grupo dio todo como en sus mejores años con el pretexto de un cd de los grandes éxitos por lo que el concierto non decepcionó a nadie. Quizás lo único negativo fuera la increíble delgadez de Jim (el vocalista). ¿Alguien sabe si está enfermo? The Jesus and Mary Chain cumplieron con el papel y dieron un concierto redondo (también dando gusto a todos con la presentación de un cd de grandes éxitos) y evidenciaron que conservan todos los aspectos positivos (prácticamente todos) y negativos (quizás una apariencia de apatía en la interpretación que los caracterizó desde el principio) que siempre tuvieron. Por último, Bloc Party sonó a lo que suena en los cds: éste sí es un grupo del momento (como también Kaiser Chiefs) y tienen canciones muy buenas que son una verdadera obligación al baile pero la mayoría son sólo de relleno y un concierto de hora y media ya es mucho. Es una lástima ya que el primer cd de los neoyorquinos es bueno (con sus excepciones). Espero que sólo sea una bajada momentánea.
Jarvis Cocker, quien no perdió nada con la desaparición de Pulp, cumplió bien el examen sobre todo con un carisma de altura y sin dar concesiones a los seguidores de Pulp. Con el cancionero del inglés es suficiente para un concierto de altos vuelos. The Gossip fue quizás la revelación del festival, no tanto porque no fuera de esperarse lo que hicieron sobre el escenario, sino porque la respuesta del público fue increíble. En fin, que en una buena discoteca este grupo da mucho más de sí que Bloc Party, sin duda.




The Gossip Conquista Barcelona (1 y 2)

Pero también es lo que puedo decir de !!!, sólo que en este caso la sorpresa fue mínima porque ya son bien conocidas las locuras funk-punk de este grupo. Genial puesta en escena sólo con su presencia y nada más. LCD Soundsystem fue otro grupo que no por bien conocido dejó de sorprender. Si bien la noche era ya avanzada (empezó a las 2:45) la carpa estaba a reventar y el público entregado. Fue una lástima porque a las 3:15 de la mañana el cuerpo pidió un descanso y tuvimos que irnos sin terminar el concierto. Seguramente la sorpresa del festival (positiva) fue The Hidden Cameras (de los que, acepto, no sabía nada) con un pop bailable con mucho ritmo y una frescura que se agradeció mucho a las 19:25, cuando el sol todavía caía sobre nuestras cabezas.
Pero claro, también hubo decepciones. En primer lugar, los grupos que no se pudo ver: Delorean (grupo peninsular de electro-pop muy recomendable), por coincidir con Arcade Fire, y Mika (inglés aclamado por la crítica musical) quien canceló por enfermedad. Editors confirmó que no tienen mucho que ofrecer (más allá de una copia de Interpol), Lily Allen sirvió sólo como música de fondo para muchas conversaciones más interesantes y Air fue mal programado (a las 12:40 no hay quien soporte el sedante pop de los franceses, aunque sea realmente bueno en otro contexto) y sirvió para tomar una siesta antes de seguir con la jornada que terminó después de las 4, tras escuchar otra decepción: The Chemical Brothers con un ponchis-ponchis plano y sin novedad.
La experiencia terminó confirmando un año más que lo de los festivales es todo un arte y que la experiencia ayuda a sobrevivir estos maratones con dignidad. ¿Repetir en 2008? Mejor será esperar a ver qué me ofrecen para entonces. Por ahora los dejo con algunos videos y cuando suba más pondré por aquí los links.


P.D. ¿Güeros? Sí, cada vez más. Ahora la gente da por hecho que todos hablan inglés. Después de varias malas experiencias (gente muy desagradable) mi postura fue no hablar inglés, aunque lo conozca bien. Ya está, párlame catalá.

sexta-feira, julho 20, 2007

Hoy todos somos El Jueves




Libedade de expressom no Estado Espanhol? Nom, nada mais lonxe da realidade. Aquí todo está bem, sempre que nom te metas coa monarquia, esa pseudo instituçom que às veces sae nas novas nalguma regata ou calquera cousa así. Hoxe um xuiz da audiência nacional secuestrou a portada de "El Jueves" porque iso de se meter coa realeza nom é de persoas de bem e no Estado Espanhol só há persoas de bem que nom querem mirar essas cousas así que nada de publicaçom da revista. Mas para iso está a liberdade de expressom na web 2.0.


¿Libertad de expresión en el Estado Español? No, nada más lejos de la realidad. Aquí todo está bien, siempre que no te metas con la monarquía, esa pseudo institución que a veces sale en las noticias en alguna regata o cualquiera cosa así. Hoy un juez de la audiencia nacional secuestró la portada de "El Jueves" porque eso de meterse con la realeza no es de personas de bien y en el Estado Español sólo hay personas de bien que no quieren ver esas cosas así que nada de publicación de la revista. Pero para eso está la libertad de expresión en la web 2.0.





P.D. Inxúrias à coroa? Nacho Escolar atopou algumas que merecem mais ese nome. Se se trata de defender a instituçom...


P.D. ¿Injurias a la corona? Nacho Escolar encontró algunas que merecen más ese nombre. Si se trata de defender la institución...

quarta-feira, julho 18, 2007

Tan Gallego como el Gazpacho




A normalizaçom do galego na Galiza é algo que ainda esperta muitos reparos e há muita xente que nom mira com bos olhos ao galego, esa língua maligna que mata tantos gatinhos. Evidentemente, na rede atopamos xente que defende a galeguidade do castelam, mesmo mais que a do galego. De todo há neste mundo, iso é indudável. De todos os xeitos, esta nom é a única iniciativa e sempre paga a pena ver páxinas muito mais interesantes e com propostas mais sensatas, como a imaxe que encabeza esta entrada, por exemplo. Pois eso tan gallego como el gazpacho. E xa sabedes, coidado cos imitadores.

La normalización del gallego en Galiza es algo que todavía despierta muchos reparos y hay mucha gente que no ve con buenos ojos al gallego, esa lengua maligna que mata tantos gatitos. Evidentemente, en la red encontramos gente que defiende la galleguidad del castellano, incluso más que la del gallego. De todo hay en este mundo, eso es indudable. De todos modos, esta no es la única iniciativa y siempre vale la pena ver páginas mucho más interesantes y con propuestas más sensatas, como la imagen que encabeza esta entrada, por ejemplo. Pues iso tan gallego como el gazpacho. Y ya saben, cuidado con los imitadores.

sábado, julho 14, 2007

mini-vacaçóns

Olá a todos. Estou um pouco desconectado do blogue porque agora estou em Barcelona a pasar uma semana na que intentarei cambiar de escenârios e esquecer um pouco todo o trabalho. Pronto teredes entradas do Summercase deste ano. Adianto o magnífico concerto de Arcade Fire e de PJ Harvey. Hoxe esperamos a Jarvis Cocker e alguma boa sorpresa de Air ou rememorar velhos tempos com Jesus & Mary Chain. Pois iso, que pronto volverei.

Hola a todos. Estoy un poco desconectado del blog porque ahora estoy en Barcelona pasando una semana en la que intentaré cambiar de escenarios y olvidar un poco todo el trabajo. Pronto tendrán entradas del Summercase de este año. Adelanto el magnífico concierto de Arcade Fire y de PJ Harvey. Hoy esperamos a Jarvis Cocker e alguna buena sorpresa de Air o rememorar viejos tiempos con Jesus & Mary Chain. Pues eso, que pronto volveré.

segunda-feira, julho 09, 2007

Uma de dragóns





Esta é uma de dragóns, adicado sobre todo aos romanistas e medievalistas que visitades este bloguinho, sobre todo a Maria, que imaxino que lhe fará muito grácia. Todo é obra de Alberto Montt, cum sentido do humor envexável. Disfrutade aquí de outros pequenos cartóns.

Esta es una de dragones, dedicado sobre todo a los romanistas y medievalistas que visitan este bloguesito, sobre todo a María, que imagino que le hará mucho gracia. Todo es obra de Alberto Montt, con un sentido del humor envidiable. Disfruten aquí de otros pequeños cartones.





domingo, julho 08, 2007

Novedades no blogue

Por certo, há algumas novedades tecnolóxicas no blogue, como quizais xa mirastes. Se tedes alguma proposta, queixa, idea, reclamo ou o que sexa, nom dubides em mo dizer. Obrigado, coma sempre.

Por cierto, hay algunas novedades tecnológicas en el blog, como quizá ya habrán visto. Si tienen alguna propuesta, queja, idea, reclamo o lo que sea, no duden en decírmelo. Muchas gracias, como siempre.

sábado, julho 07, 2007

O avó bailón

Todos conhecemos persoas maiores de mais ou menos a mesma idade (entre eles, claro) e que, nom obstante, parece que se levem décadas de diferença. Quem nom tem pensado "parece que tivera 20 anos menos"? E claro, também todos escuitamos xa que a velhez nom tem que ver coa idade senom com como cada um se enfrenta ao passo da vida. Eu, sinceramente, coido que isto nom poderia ser mais certo. Conheço persoas muito maiores cuma vitalidade incrível (podo pensar em calquera das minhas duas avoas, ainda que a materna nom sexa tam maior) e moços com atitude de anciãs (eu mesmo nalgumas cousas, e os que me conheçam nom me deixaram mentir). Hoxe estava tranquilamente revisando o meu correio electrónico cando me atopei cuma notificaçom de youtube: o Sr. Cerezo agregara-me entre as suas suscripçóns. Sinceramente, é o meu primeiro subscritor e tívem muita curiosidade por ver quem era. Cal foi a minha surpresa cando me atopei co velho mais novo que vim nunca. Para mostra, aqui tedes um exemplo, ainda que há muitos vídeos que demonstram a sua vitalidade. A seguir o exemplo, rapaces.


Todos conocemos personas mayores de más o menos la misma edad (entre ellos, claro) y que, sin embargo, parece que se llevan décadas de diferencia. ¿Quién non ha pensado "parece que tuviera 20 años menos"? Y claro, también todos escuchamos ya que la vejez no tiene que ver con la edad sino con cómo cada uno se enfrenta al paso de la vida. Yo, sinceramente, creo que esto no podría ser más cierto. Conozco personas muy mayores cun una vitalidad increíble (puedo pensar en calquiera de mis dos abuelas, aunque la materna no sea tan mayor) y jovenes con atitud de ancianos (yo mismo en algunas cosas, y los que me conozcan no me dejarán mentir). Hoy estaba tranquilamente revisando mi correo electrónico cuando me encontré con una notificación de youtube: el Sr. Cerezo me había agregado entre sus suscripciones. Sinceramente, es mi primer subscritor y tuve mucha curiosidad por ver quién era. Cual fue mi sorpresa cuando me encontré con el viejo más joven que vi nunca. Para muestra, aquí tienen un ejemplo, aunque hay muchos videos que demuestran su vitalidad. A seguir el ejemplo, muchachos.

sábado, junho 30, 2007

Llívia




Hoxe temos a impressom de que as nossas fronteiras som inamovíveis e ninguém ponhe em dúvida que os países (polo menos em Europa) empeçam onde empeçam e rematam onde rematam. Latinoamérica é xa outra cousa: conflitos como el que ainda há entre Chile e Perú (com Bolívia de por médio) criam uma situaçom muito diferente nessa zona. De todos os xeitos, a situaçom em Europa (por mais artificial que sexa essa sensaçom de "estabilidade") nom sempre foi así e actualmente podemos atopar pegadas deste passado mais dinâmico. Navegando pola Wikipédia (em galego) atopei o caso de Llívia, um município que ponhe em dúvida a ideia de pais que se tem de Espanha (sem esquecer os casos de Ceuta e Melilha, duas testemunhas da história colonial deste pais) e da Franza. Pois aqui tendes o caso de Llívia, completamente rodeada por território francês, mas parte de Gerona, Catalunya (seica, no Estado Espanhol). Em fim, que se todo iso fora Catalunya, nom haveria tantas situaçóns bizarras coma esta. Só um exemplo da arbitrariedade das fronteiras.


Hoy tenemos la impresión de que nuestras fronteras son inamovibles y nadie pone en duda que los países (por lo menos en Europa) empiezan donde empiezan y terminan donde terminan. Latinoamérica es ya otra cosa: conflictos como el que todavía hay entre Chile y Perú (con Bolivia de por medio) crean una situación muy diferente en esa zona. De todos modos, la situación en Europa (por más artificial que sea esa sensación de "estabilidad") no siempre fue así y actualmente podemos encontrar huellas de este pasado más dinámico. Navegando por la Wikipedia (en gallego) encontré el caso de Llívia, un municipio que pone en duda la idea de país que se tiene de España (sin olvidar los casos de Ceuta y Melilla, dos testimonios de la historia colonial de este país) y de Francia. Pues aquí tienen el caso de Llívia, completamente rodeada por territorio francés, pero parte de Gerona, Catalunya (aparentemente, en el Estado Español). En fin, que si todo eso fuera Catalunya, no habría tantas situaciones bizarras como ésta. Sólo un ejemplo de la arbitrariedad de las fronteras.

quinta-feira, junho 14, 2007

O xeo percorre Suiza




Velaquí uma das maravilhas que podemos atopar na rede (via Recogedor, como xa vos comentara). Neste caso nom é arte, ou polo menos nom arte creada polo home. Aquí podedes ver uma proba do poder da natureza e da sua beleza, ainda que suponho que à xente desta cidade nom lhe pareceria tam maravilhoso o assunto. Cuestom de perspectivas.


Aquí tienen una de las maravillas que podemos encontrar en la red (via Recogedor, como ya les comentara). En este caso no es arte, o por lo menos no arte creado por el hombre. Aquí pueden ver una prueba del poder de la naturaleza y de su belleza, aunque supongo que a la gente de esta ciudad no le parecería tan maravilloso el asunto. Cuestión de perspectivas.

E falando de grandes políticos...

Nom podemos esquecer esse grande estadista que chegou ao Liceo cumas eleçóns que derom uma leçom de democracia a todo o mundo. Esse home de mundo, para quem a Gram Naçom Francesa esta por enriba de todo. Aquí o temos, Sarkozy, despois duma xuntanza de alto nivel com Putin. O destino do mundo está na suas mãns. E nom, seica nom estava bêbedo, ou iso di o governo francês (que mais vai dizer?). Coido que Yeltsin era mais gracioso, nom?

No podemos olvidar a ese gran estadista que llegó al Liceo con unas elecciones que dieron una lección de democracia a todo el orbe. Ese hombre de mundo, para quien la Gran Nación Francesa está por arriba de todo. Aquí lo tenemos, Sarkozy, después de una reunión de alto nivel con Putin. El destino del mundo está en sus manos. Y no, parece que no estaba borracho, o eso dice el gobierno francés (¿qué más va a decir?). Creo que Yeltsin era más gracioso, ¿no?


Burocracia, ese inimigo da ciência

Lembrades algumas das minhas observaçóns respeito à burocracia no Estado Espanhol? Pois uma vez que se está dentro do mundo universitário é evidente que esta força sobre-humana está ainda mais presente. Nom se pode fazer nada sem que a burocracia estexa polo médio. Nom me extrana que os científicos da Península se queixem tanto por esta situaçom. Velaquí uma mostra da situaçom (via El País).


¿Recuerdan algunas de mis observaciones respecto a la burocracia en el Estado Español? Pues una vez que se está dentro del mundo universitario es evidente que esta fuerza sobrehumana está incluso más presente. No se puede hacer nada sin que la burocracia esté de por medio. No me extraña que los científicos de la Península se quejen tanto por esta situación. Aquí tienen una muestra de la situación (vía El País).

ETA, esa gram naçom...

Onte caeu-me um empaste e hoxe pola manhâ tivem que ir co dentista, assí que agora o que menos me apetece (ainda que deveria fazer-o) é trabalhar. Prefero dar uma volta por este blogue, às veces esquecido, e publicar algumas curiosidades que quizais vos podam interesar. Este, por exemplo, é o líder da oposiçom em Espanha, o "Senhor Nom", antes conhecido como Mariano Rajoy, num dos seus múltiples lapsus que evidénciam a pouca claridez mental que tem esta personaxe. Xa me imaxino o que pasaria se isto o dixera o pobre de Zapatero...


Ayer me cayó un empaste y hoy por la mañana tuve que ir con el dentista, así que ahora lo que menos se me antoja (aunque lo debería hacer) es trabajar. Prefiero dar una vuelta por este blog, a veces olvidado, y publicar algunas curiosidades que quizás les puedan interesar. Éste, por ejemplo, es el líder de la oposición en España, el "Señor No", antes conocido como Mariano Rajoy, en uno de sus múltiples lapsus que evidencian la poca claridad mental que tiene este personaje. Ya me imagino lo que habría pasado si esto lo hubiera dicho el pobre de Zapatero...


quinta-feira, junho 07, 2007

El Recogedor

E se houvera um blogue onde atopáramos uma escolma do melhor da arte na rede? Pois si, seria muito boa idea. Proponho-vos "Recogedor", blogue que procura novas e boas propostas artísticas em linha (sobre todo de debuxantes) e apresenta-as. Tendo este endereço a mân, poderemos atopar alguma cousa interessante neste cibermundo que nos sobrepasa cada dia.


¿Y si hubiera un blog donde encontráramos una antología de lo mejor del arte en la red? Pues sí, sería muy buena idea. Les propongo "Recogedor", blog que busca novedades y buenas propuestas artísticas en línea (sobre todo de dibujantes) y las presenta. Teniendo esta dirección a mano, podremos encontrar alguna cosa interesante en este cibermundo que nos sobrepasa cada día.

quarta-feira, junho 06, 2007

Queredes melhorar o vosso ciber-mundo?

Pois podedes atopar a resposta neste blogue, lifehacker, onde, a golpe de pequenas entradas, atoparedes todos os tips para melhorar os vossos ordenadores e a vossa vida na rede. Paga muito a pena. Mirade com calma.

Pues pueden encontrar la respuesta en este blog, lifehacker, donde, a golpe de pequeñas entradas, encontrarán todos los tips para mejorar sus computadoras y su vida en la red. Vale mucho la pena. Miren com calma.

The Gashlycrumb Tinies de Edward Gorey




Um dia mais com recomendaçóns de arte em linha. Agora temos aquí parte da obra de Edward Gorey, um dos autores neo-góticos mais importantes. Atopei em linha uma pequena proba da sua creaçom. Mirade aquí estas maravilhas.

The Gashlycrumb Tinies de Edward Gorey

Un día más con recomendaciones de arte en línea. Ahora tenemos aquí parte de la obra de Edward Gorey, uno de los autores neo-góticos más importantes. Encontré en línea una pequeña prueba de su creación. Miren aquí estas maravillas.

The Gashlycrumb Tinies de Edward Gorey

terça-feira, junho 05, 2007

Arte em linha


Hoxe quero-vos recomendar esta páxina de Alberto Montt, xenial. Mas prefero mostrar-vos um exemplo do que fai este chileno. Nestes dias mostrarei-vos mais páxinas adicadas à arte e ao deseno em linha.

Hoy quiero recomendarles esta página de Alberto Montt, genial. Pero prefiero mostrarles un ejemplo de lo que hace este chileno. En estos días les mostraré más páginas dedicadas al arte y al diseño en línea.

sábado, maio 26, 2007

Na Web 2.0 xa nom existe a "Xornada de Reflexom"

E para o demonstrar, velaquí o meu engadido à democratizaçom dos médios coa liberdade que isto implica. Neste caso queria insistir na importáncia da votaçom de manhã, e nom quereria fazer ninguma declaraçom em favor dum partido político em particular, mas si insistir no feito de que há um que se deveria evitar, dirixido por "El Hombre", segundo Juan José Millás. O percorrido deste dirixente político é impressionante. Mirade o artigo. Penso que poderio ser um perfeito Curriculum Vitae.
De todos os xeitos, entendo que a esquerda poda pensar que nom paga a pena, vendo que na opçom estivo alguma vez xente como o "Bartolín de Ibiza", mas coido que nestes casos sempre há que ver todo em perspectiva.
Así que, uma vez mais, ainda que os governos do PP proíbam o botelhom eleitoral de hoxe, votade.

quinta-feira, maio 24, 2007

VOTADE!!!

Coido que, em xeral, intento nom pór aquí entradas sobre política (às veces mais bem sobre políticos, que sempre dam muito mais de que falar) mas agora vou fazer uma chamada para o simple acto de votar. Ir às urnas e votar, nada mais. Se alguem me quere preguntar por quem, home, nom sou quem para o dizer. Se tal, podo-vos dizer por quem nom.

Ramón Luis Valcárcel,



Carlos Fabra
,

E em xeral calquera que estea às ordes de "El empleado de Murdoch", antes conhecido como José María Aznar, e do "Señor No", antes conhecido como Mariano Rajoy.

Pois iso, que votar é fazer valer a democracia e que a extrema deréita sempre vota, así que a izquerda desilucionada deberia pensar em votar, quizais nom por alguem em particular (se nom há quem nos convenza) se nom contra alguem, e ese inimigo, o "Partido Pantojo", antes conhecido como o "Partido Pancartero" e mesmo antes como "Partido Popular", merece que Espanha lhe demostre que o seu pobo nom é o estúpido que eles pretendem. Este domingo 27 de maio VOTADE.

Una mañana cualquiera en DF

Y sí, así es la vida en la gran ciudad de México Distrito Federal. ¡¡Ah, qué tiempos aquéllos!! Me atrapa la nostalgia...

E si, así é a vida na grande cidade de México Distrito Federal. Ah, que tempos aqueles!! Atrapa-me a nostálxia...


segunda-feira, maio 21, 2007

Animador vs Animaçom

Hoxe estou muito visual. Velaquí uma velha glória da rede. Disfrutade.

Hoy estoy muy visual. Aquí tienen una vieja gloria de la red. Disfruten.


PP-300. Os Tropepecientos

Conhecedes xa ao PP (Partido Pancarteiro antes conhecido como Partido Popular) e também ao filme 300. Agora tedes aquí o que pasaria se estas duas forças se mesturáram.

Ya conocen al PP (Partido Pancartero antes conocido como Partido Popular) y también la película 300. Ahora aquí tienen lo que pasaría si estas dos fuerzas se mezclaran.


quarta-feira, maio 16, 2007

Obxeçom Fiscal ao Gasto Militar 2007




Sabedes canto gasta o Estado Espanhol em Defensa em comparaçom com outros ministérios?

7 veces mais que para Indústria
10 veces mais que para Médio Ambente
13 veces mais que para Agricultura, Pesca e Alimentaçom
18 veces mais que para Vivenda
26 veces mais que para Sanidade e Consumo
32 veces mais que para Cultura

Parece-te um exceso? A nós também. Por iso, fai obxeçom fiscal ao gasto militar.

sábado, maio 12, 2007

Capítulo 14: De como nom nos cansamos de beber da fonte do Sur

Há cousas muito incompreensíveis nesta cidade. Por exemplo, nunca entenderei por que há um mes -Novembro- petado de bo cinema -Cineuropa, gram oásis cultural da sétima arte- e o resto do ano nom se pode ir a praticamente a ningures a ver um bo filme. Suponho que nom é algo que só pase em Compostela. Lembro que em Xalapa há um gram problema cando chega o mes de Xunho: ao mesmo tempo atopamos festivais de cinema (muito bos), o “Mes de la Música” da Orquestra Sinfónica de Xalapa, festivais de música afrocaribenha e, o peor de todo, temporada de exames. Agora que o penso, coido que a situaçom em Compostela é uma maravilha comparada co que passa em Xalapa (segue a passar isto?). Nom obstante, agora está a haver uma temporada así em Santiago. Só cuma semana de separaçom, houvo dous concertos xeniais nesta capital e, mirando cara ao futuro, nom haverá outro em muito tempo (isto nom é completamente certo porque a inícios de Xunho vem Dominique A, mas nom poderei ir porque nom estarei na cidade). De pronto tívem uma espécie de sobredose musical e agora, claro, preciso de mais e mais, mas xa nom podo atopar a minha dose.
7 dias depois de Camera Obscura, a Sala Capitol siguiou coa sua política de traer bos artistas, sem importar demasiado encher o recinto. O sábado a sala estivo mais valéira do normal, algo que nom se pode explicar pola calidade musical que houvo no escenârio. Howe Gelb e companhia achegarom, por terceira vez dende que estou aquí, o profundo sur a Compostela. Sem embargo, esta vez descobrimos outra faceta desa xigante xeografia e é que nom só atopamos country e rock desgarrador (que si, estivo alí uma vez mais), senom que agora também houvo blues, soul e, sobre todo, gospel. O do sábado foi uma mestura perfeita e global de todos os ingredientes que se escondem nese gram sur gringo (quizais o único que se botou em falta foi o jazz e os ritmos afrocaribenhos do Mississipi) e o resultado foi indescritível. Só mediante comparaçóns forçadas podo intentar fazer-vos uma idea do que passou alí: foi como se Leonard Cohen (ainda que sem essa poesia inerente que implica o canadiano) deixara tanta tristeza, tomara uma dose de LSD e decidira colher como companheiros de viaxe um coro gospel. Como podedes imaxinar, o resultado é muito extrano mas, raramente, a mistura é ideal e Howe Gelb uma maravilha, sobre todo ao vivo. De todos os xeitos, como bem sabedes às veces a boa música nom é a bondo, mas esse nom é um problema para este grupo coas raízes bem cravadas na tradiçom africana co filtro gringo xa que o vocalista logrou animar uma audiência escassa ata levar-a a uma verdadeira festa à que se uniou sem miramentos baixando do escenârio e correndo entre o público escondendo-se das luzes que o seguiam incansáveis. Cando parecia que o grupo estava canso e nom seguiria dando bises, xurdeu uma botelha e cum chupinho a banda recobrou o ânimo e a festa seguiu por média hora mais ata case chegar às duas.
Sem dúvida confirma-se o bo momento musical do sur dos Estados Unidos xunto coa escena canadiana (ainda que doa admitir que algumas velhas glórias xa nom tenham o empuxe que tinham antes: agora mesmo estou a escuitar Belle & Sebastian num concerto que podedes descargar legalmente aquí e é evidente que nom perdem co tempo). Xa empeça a semelhar um lugar comum, mas Compostela nom se cansa de lhe dar a benvida ao sur gringo e, ademais, eu nom me canso também nom de desfrutar estas oportunidades e se alguém ainda crê que o country só é um grupo de cowboys ignorantes tocando o banjo e bebendo ata ficar cegos, xa lhe pode botar uma olhada a Howe Gelb, digno herdeiro da memória dos Estados Unidos.