quarta-feira, dezembro 02, 2009

Mi tío Titi

  Sabedes uma cousa?, morreu meu tío Roberto, Titi, pra nós, em Veracruz, despois dumas semanas difíciles tras uma operaçom a coraçom aberto. Sabia onde se metia: era cardiólogo, e ainda tinha muita enerxia que dar-nos. Mas vou-vos dizer algo: viviu coma rei. Pra que vos fagades uma idea, construiu um barco coas peças que lhe mandava uma revista de amantes dos barcos (e navegamos todos nel, por certo) e tivo um crocodilo em casa, a mascota da família: Pancho. Uma vida feliz, plena, e deixa uma família que o quere muito.
  Adiós, Titi. Ya nos veremos cuando me toque.

  Saben una cosa?, murió mi tío Roberto, Titi, para nosotros, en Veracruz, después de unas semanas difíciles tras una operación a corazón abierto. Sabía dónde se metía: era cardiólogo, y todavía tenía muxha energía que darnos. Pero les voy a decir algo: vivió como rey. Para que se hagan una idea, construyó un barco con las piezas que le mandaba una revista de amantes de los barcos (y navegamos todos en el, por cierto) y tuvo un cocodrilo en casa, la mascota de la familia: Pancho. Una vida feliz, plena, y deja una familia que lo quiere mucho.
  Adiós, Titi. Ya nos veremos cuando me toque.





5 comentários:

  1. Qué vida tan interesante...

    vin algo sobre a concepción (tan distinta á nosa) que os mexicanos teñen da morte...E,si, gustoume.

    A ver se amañas, logo...que o Sr. Vázquez creo que non é demasiado flexible...

    Unha aperta, camrada!

    ResponderExcluir
  2. A morte nom deixa de ser um mudamento muito triste, mas isso nom vai quitar todo o bom duma vida enteira.
    Bicos.

    ResponderExcluir
  3. No había venido, querido Juvman. Apenas leí. Espero que el momento triste pase pronto, y que sólo quede el bien.

    Recibe un abrazo de tu amigo Armando (el armandís) desde una cuenta distinta de la suya.

    ResponderExcluir
  4. Armandís el misterioso, el poliédrico o algo así, que anda robando identidades. Gracias por los ánimos. Un abrazo.

    ResponderExcluir
  5. si, algún día espero escoitar todas as rúas do mundo...
    Unha aperta, meu ben querido amigo

    ResponderExcluir